Hava kararmaya başlayınca sevdiğim sakin müzikleri dinlemeye koyulursam hissettiğim yorgunluk giderek azalıyor. Hatta yorgunluğun yerini huzur kaplıyor. Günün başka bir zamanında değil, sadece hava kararmaya durduğunda oluyor bu. Ağacımın dalları arasından süzülen ve odama dolan loş ışığı seviyorum. Üstelik dün de dünyamızın uydusu olan pek sevgili ay’ın kendisini en büyük gösterdiği gece idi. Bugün de bakmak istiyorum. Bugün de güzelliğini koruyor olur eminim. Yine sakinleştirir beni. Ay ışığına vuruluruz belki Şebo'nun da dediği gibi. Balkona çıkıp havayı içime doldurmam ise hiç bir zaman aksamıyor böyle gecelerde. Birbirine uzak düşmüş yıldızları izliyorum. Olmaları gereken yerlerini belirliyorum, ama onlar yerlerinden kımıldayamıyorlar. Işıklarını bana veriyorlar. İçimi parıldayışlarıyla dolduruyorlar. Hayatım daha da güzelleşiyor. Huzurla uyuyorum bu gece.